ყოველდღიური გადაჭარბებული მოლოდინები და გაუთავებელი მოთხოვნილებები, ადამიანს ართმევს ყველაძე ძვირფასს, ეს არის ენერგია, რომელიც საშუალებას გვაძლევს, ჩვენმა სხეულმა გაუძლოს დროს და გადალახოს ყოველდღიური ცვლილებები.

როდესაც ადამიანს უენერგიოდ რჩება, ის ხდება რუტინული კოლექტიური სისტემის ნაწილი. მისი გონება დაბალ - ალფა სიხშირეზე ეცემა და  სამყაროს - ბუნების ბიორითმიდან ვარდება, რის გამოც წყდება კავშირი საწყისებთან და სიღრმეებთან, რომელიც ადამიანის სიჯანსაღის საფუძველია.

​

ამ მდგომარეობაში ადამიანებს გამოაქვთ სწრაფი დასკვნები და გადაწვეტილებები, ხშირად იყენებენ სიტყვა „ვიცი“-ს და არიან მუდმივად დაღლილები. ავიწყდებათ სიტყვების მნიშვნელობა: მაინტერესებს, შემიძლია, არ ვიცი, რადგან ჩვენი სასიცოცხლო ენერგია გამუდმებით გაედინება ზემოაღნიშნულ მდგომარეობის გამო, არ გვრჩება არც დრო და არც სურვილი, რომ რაიმე ახალი შევქმნათ, ჩავუღრმავდეთ წარმოსახვებს და ფანტაზიებს, გავზარდოთ მიზიდულობის ძალა მიზნის მისაღწევად და გვქონდეს ცვლილებების გადალახვის მზაობა.

​

ყველა ადამიანს თავისი გზა და არჩევანი აქვს, მაგრამ სიფხიზლე და მზაობა ეს აუცილებელი უნარია, რომელიც გზა და გზა დაგვეხმარება ჩვენი მიზნების მისაღწევად.